Özellikle yerel basın mensuplarının ve yerel basının çok zor şartlarda çalışmasına rağmen çok da önemsenmediğine üzülüyordu ve bunu aşmak amacıyla yerel basını bir araya toplamak için çalışmalar yaptı. Dünya Yerel Yayıncılar Birliği’nin başkanlığını yüklendiği zaman işinin çok zor olduğunu biliyordu. Sağlığını dahi önemsemeden yerel basının sorunlarını kendi sorunlarının da üstün tutarak çalıştı. Bir araya gelmeleri çok zor olan yerel basın mensuplarını; kendi arkasından olumsuz konuşanlar da olmasına rağmen; toparlamak için çok çabaladı. Çünkü “sana taş atana sen ekmek at” fikrini savunurdu.
Kalemin siyasi amaçlarla veya para kazanma amacıyla kullanılmasının yani satılmasının en büyük düşmanıydı. Çünkü kalemi sadece kırtasiyeler satar ve yazı yazmak isteyenler de satın alırdı. Basın mensubunun kalemi ise satılacak bir şey değildi.
Basının; elindeki en büyük koz olduğunu düşünen bazı yerel yayıncılar daha iyi yaşayabilmek için bu kozu yanlış değerlendirmeye çalıştılar. Fahri ORMANLI ise bunu engellemek için çok çabaladı. Ama maalesef çabaları yarım kaldı. Bir araya toplamaya çalıştığı gazeteciler umarız bu çalışmaların devamını getirirler ki O da gittiği yerde rahat uyuyabilsin.
Eski tarihlerde babalar Almanya’ya veya yabancı bir ülkeye para kazanmak için gider ve bir süre sonra da ailelerini ve sevdikleri arkadaşlarını yanlarına alırlardı ve orada birlikte yaşarlardı. Fahri ORMANLI’nın da çok erken gittiği öbür dünyada bizim için hazırlıklar yaptığını ve bir gün bizi yanına alacağını biliyoruz ve bizim o günü beklerken en büyük hedefimiz O’nun adını ve hatıralarını daima canlı tutmak.
Fahri ORMANLI; evimizde , aklımızda , hatıralarımızda ve yüreğimizde hala yaşıyor ve biz O’nu çoookkkk seviyoruz ve çooookk özlüyoruz. Unutmadık , unutmayacağız ve unutturmayacağız…….
Fatma –Elif – Fatih ORMANLI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder